พ่อให้เจ้าทั้งชีวิต ตอนที่ 15 และ ตอนที่ 16

พ่อให้เจ้าทั้งชีวิต ตอนที่ 15 มิตร + ศัตรู

ข้า ศึกและศัตรูที่เข้ามาในรูปของ การได้เห็น ได้กลิ่น ได้ยิน ได้ฟัง เรายังแพ้ แล้วข้าศึกที่มาแบบไร้ร่องรอยเราจะไม่ตกเป็นทาสของมันอย่างชนิดที่ไม่มี โอกาสเป็นไทได้เลยหรือ ศัตรูจริงๆ นั้นไม่ได้มาร้องประกาศ แต่มันหลอกเราตลอดเวลา แฝงมาในรูปของการยอมรับ ปฏิเสธ ถูกใจ ไม่ถูกใจ จนเราแยกไม่ออกเลยว่าเป็นศัตรูหรือมิตร

ลูกรักพ่อชอบที่ จะอยู่กับศัตรูมากกว่ามิตร เพราะมันจะทำให้เรา ตื่นตลอดเวลา แต่ถ้าอยู่กับมิตรจะทำให้เราหลับใหลชนิดที่ไม่มีโอกาสตื่นได้เลย

ศัตรู ภายนอกมันฆ่าเราแล้วก็เลิกกัน แต่ศัตรูที่อยู่ภายในนั้น มันฆ่าเราหลายชาติไม่หยุดหย่อน จริงๆแล้วเราคิดว่ามันป็นมิตรกับเรา และเราก็คบมันอยู่ตลอด นั่นคือความรักใคร่ผูกพันธ์ ความโกรธ ความยอมรับหรือปฏิเสธ เป็นอารมณ์ที่เกิดขึ้นมาในคราบของมหามิตร จรเข้ามาจนคิดว่า "เราคือมัน มันคือเรา" อย่าลืมว่าจิตแท้ๆ ไม่ปรากฏอารมณ์ที่ปรากฏขึ้นมาแสดงว่านั่นไม่ใช่ตัวเรา

เรา เกิดมาแรกๆ เราใช้กิเลส เรามีเครื่องนุ่งห่ม มีอาหารกิน ร่างกายเราเจริญเติบโต เราใช้มันและมันก็ใช้ประโยชน์กับเรา ขณะเดียวกันกิเลสเป็นนายเราอยู่ มันคอยที่จะครอบงำเราขณะเผลอ ขณะที่เราไม่รู้เท่าทัน หรือรู้ไม่จริง มันจะแอบแฝงมากับของที่เราชอบ ของที่เราจะปฏิเสธมันไม่ได้ ของที่มีความจำเป็น จนเราคิดไม่ได้ แยกไม่ออกว่ามันคือมิตรหริอศัตรู

คำว่าศัตรูหรือมิตร ถ้าเจ้าคิดให้ถ่องแท้ หลังจากที่เจ้าตื่น ตื่นขึ้นมาแล้ว ทั้งมิตรและศัตรูมันเป็นครูของเราได้เป็นอย่างดีทีเดียวแหละ

พ่อให้เจ้าทั้งชีวิต ตอนที่ 16 โง่, ฉลาด, ถูก, ผิด, ชั่ว, ดี, ชอบ, ชัง

คนโง่มักจะมองเห็นสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ว่าเป็นของผิด คือ อะไรๆ ที่พอไม่ถูกใจก็สรุปว่าเป็นของผิด

คนฉลาดมีปัญญา แม้น้ำครำ ก็อาจนำมากลั่นให้เป็นน้ำดีมีประโยชน์

ทั้ง สิ่งที่ชอบและไม่ชอบ,ควรและไม่ควร, มันไม่มีอะไรคงที่เที่ยงแท้แน่นอน แต่เราใช้ประโยชน์จากมันได้วันนี้เราไม่ชอบ พรุ่งนี้อาจจะชอบก็ได้

คนฉลาดใช้กิเลส คนโง่โดนกิเลสใช้ สองประโยคนี้ไม่เหมือนกัน ลองคิดดู

เราใช้เขากับเขาใช้เราต่างกันอย่างไร....
สิ่งที่ถูกใจเรา ไม่ถูกใจเขา นั้นยังไม่ถูก
สิ่งที่ถูกใจเขา ไม่ถูกใจเรา นั่นยิ่งไม่ถูกใหญ่

ถ้า ถูกใจทั้งสองฝ่าย นั่นอาจจะถูก เพราะความถูกของปุถุชนนั้น ยังไม่ถือว่าถูกที่สุด ซึ่งอาจจะเป็นการตัดสินของกิเลสที่แฝงอยู่ในใจก็ได้ ดังนั้น จะผิดถูกต้องรับฟัง แล้วนำไปคิดพิจารณา

จะคบกับ ปุถุชนต้องเผื่อไว้ 50/50 เราเองก็ยังเป็นปุถุชน อย่าได้ตัดสินว่าใครถูกกว่าเรา ใครเลวกว่าเราใครแย่กว่าเรา คนที่ถูกที่สุดไม่มีคำว่าปุถุชน

สำหรับอริชนนั้นเขาจะไม่ตัดสินว่าอะไรถูก อะไรผิด แต่เขาจะรู้ว่า ควรจะทำอย่างไรกับสองสิ่งนั้น

บวชมาไม่กี่วัน รู้จักตัดสินอะไรผิดอะไรถูกซะแล้ว.....

ใน ระบบนิเวศน์วิทยาทุกสิ่งเกื้อกูลพึ่งพิงอิงแอบอาศัย ไม่มีอะไรที่เป็นปฏิปักษ์ต่อกันโง่หลง งมงาย จนเป็นทาสของมัน พระพุทธเจ้าจึงอุบัติขึ้นมาเพื่อ สอนให้เรารู้จักใช้ธรรมชาติให้เป็น โดยไม่มีการทำลาย เมื่อถึงเวลาที่เราไม่ต้องการหรือไม่ชอบใจ

คนฉลาดถึงจะเกิดชั่ว แสดงดี จึงเป็นคนดี
คนโง่ถึงจะเกิดดี แสดงชั่ว จึงเป็นคนชั่ว

ขอได้โปรดอย่าใช้สมอง ความรู้สึกนึกคิด ความคาดเดา ความเคยชิน เป็นเครื่องบ่งบอกถึงความถูกผิดของสามัญสัตว์

ถ้าเจอคนบ้าให้บ้ายิ่งกว่า อย่าแกล้งโง่ อย่าทำเป็นโก้ แกล้งบ้า คนที่ผิดเพราะไม่รู้ เพราะถ้ารู้คงไม่ผิดเป็นแน่

กรงขังหนู ใช่ว่าจะขังเสือได้
กรงหนูใช่ว่าจะขังช้างได้
เล้าไก่ ใช่ว่าจะเลี้ยงปลาได้ฉันใด

"กฎเกณฑ์อันใด ใช่ว่าจะใช้ได้ตลอดไปกับทุกคน ทุกทาง ทุกสถานที่ ผู้ฉลาดย่อมรู้จักเปลี่ยนแปลง พลิกแพลงไปตามสถานการณ์"

คัมภีร์อักษรภาษาเหมือนขยะกองใหญ่ คนฉลาดเท่านั้น จึงจะดึงบางสิ่งออกมาใช้ได้อย่างมีประโยชน์ ส่วนคนโง่ก็จะยึดเอาไว้ทั้งกอง